Ο τρελός

Εικόνα εμπρός

Παράσταση τέλος

Χαμόγελα υπόκλισης γύρω

Ο γερο-Ληρ

ο της οδύνης θριαμβευτής

στέκει μπροστά

συντετριμμένος

Ένα πιο βήμα πίσω του

Ο τρελός

σάμπως γελώντας

σάμπως θρηνώντας

στη μάσκα του εξαφανισμένος

αδιάφορο, άλλωστε,

αφού

σαν λήξει η παράσταση

αχρείαστος είναι τρελός

ο της ζωής κάθε τρελός

I’m cut, I’m cut to the brains

ψελλίζει ακόμα ο τρελός,

μη τύχει και ακούσει τον

ο πρώην τρελός

ο γερο Ληρ ο βιαστικός..

κάτω στη γη ν’ αφήσει

βροντερά

της τρέλας του τα σκήπτρα,

να γίνει πάλι

νέος, ωραίος, γνωστικός

της τρέλας το κουφάρι να πατήσει

αφού μια άλλη εικόνα εμπρός

ένας άλλος ρόλος

θριαμβευτής τον περιμένει

Μα ο τρελός προσμένει

κι όταν τις νύχτες σβήνει φως

εκείνος ο παλιός τρελός

τη μάσκα του ξαναφοράει

με αυτό το στόμα

το ανοιχτό το σκοτεινό

του βασιλιά, του γερο Ληρ

βλέπει ξανά το δάκρυ εμπρός

από την άκρη το τραβά

και να μπροστά του πάλι ορθός

ο γερο Ληρ ο τραγικός

μαλάματα του βάζει στο κορμί

και την πορφύρα τη βαριά

στους χιονισμένους ώμους ρίχνει

κι από το βάρος λιγοστεύει ο γερο Ληρ

μια χούφτα χιόνι γίνεται

κάτω από το πανί