στο πατρικό μου σπίτι
κατοικούν καρφιά
στους τοίχους στα πατώματα στις οροφές
καρφιά
στις άδειες κάμαρες
που δε με ξέχασαν ποτέ
και χρόνια τώρα με καλούν
να τις ανοίξω
κι αν δεν υπήρχε κάτω από το δέρμα μου
κάτι βαθύ που κόβεται
κι αν είχα χέρια σταθερά
θα πεφτα πάνω στα καρφιά
για να τα ξεριζώσω
από τις άδειες κάμαρες
που ίσως ήταν κάποτε
Μα τώρα είναι σκυλιά
που αλυχτάνε
τα καρφιά
καθώς η νύχτα
σκιάζεται
απάνω τους σφαγμένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου