ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ (1900-1973)

Θαλερὸ πένθος

Ἰκμάδα ὀδύνης

Μύρα δακρύων

νοτίζουν τὸ ἀφεγγὲς

Ἅδου  ἀδόκητο δέος

Ὀμμάτων ἀμετάκλητη δύση

Ξεφτίσματα Πανσελήνου στὰ χείλη

Αἱμάτων νόστοι

κυματώνουν

τὴν ἔσχατη μαρμαρυγή.

Ἡ ρῖνα κοινωνεῖ τὴ θλίψη, ὀσμίζεται

τὰ τρόπαια τοῦ θανάτου.

Τριγύρω μετέωροι οἱ τύποι διεκδικοῦν ἐτοῦτο τὸ ἀρχέτυπο τοῦ μαρτυρίου. Μέσα στὴ δίνη τῆς προσοικείωσης διαχέεται τὸ περίγραμμα καὶ ἡ ὄψη ἐλευθερώνει τὰ μυστικά της. Τὰ ἐναπομείναντα χαρακτηριστικὰ μεταλλάσσονται σὲ ρητὲς ἐγχαράξεις ἀλγηδόνος˙ ὕπατες προσλήψεις ἐρέβους, ἀδιάψευστες ἀναγνώσεις νυκτός. Θωπεύουν τὸν πρωτεϊκὸ κώδικα τῆς καταλλαγῆς

Ἡ μορφὴ

ἔργο θυέλλης

ἄθυρμα αἰσχύλειας ἀμφιλογίας

ἀποκύημα διάτρητης ἐλπίδας.

Τίποτα δὲν ἀντίκειται στὸ θαῦμα τῆς ρευστότητας, γιατὶ

τὰ πάντα ὑπόκεινται στὸ θάμβος τῆς πληγῆς.

Ποιός σκοτισμός ἔχει τὴ δύναμη νὰ ὁροθετήσει

αὐτὸ τὸ ἐγκατάλειμμα τοῦ Φεγγαριοῦ;

Κανείς˙

ΕΙΝΑΙ   αὐτάξιο κατάλυμα τοῦ σκότους ποὺ ὁρίζει μὲ στακτοὺς ἀδάμαντες κάθε θολὴ εἰκασία.

Κανείς˙

κι ἂς βρυχᾶται ἡ ἄβυσσος

κι ἂς βυσσοδομεῖ τὸ Χάος

αὐτὸ τοῦ βλέμματος τὸ ἀλησμόνητο βύθος .

Μόνο μιὰ τέτοια ζέση τοῦ πόνου μπορεῖ νὰ μαρτυρήσει τὸ πολύτροπο κάθε θνητῆς ζωῆς.

Ἕνας ἔνσαρκος ὀλοφυρμός, μύστις γονιμοποιῶν ὑδάτων, ὑφάντης ἡγεμονικοῦ ρίγους, σπορέας τοῦ μηδενός.

Μόνο μιὰ τόσο ἀποφατικὴ δόνηση μέσα στὸ κράτος τοῦ φόβου μνημειώνει τὰ πέρατα τοῦ ἀνθρώπου.

Αὐτὴ ἡ πλησμονὴ τῶν ἐγκάτων

ἡ λήθη τῆς ἀκηδίας,

ἡ φαρμακεία κάθε δαιμονικῆς ἀμορφίας

ξέρει νὰ ἐρανίζεται τὶς στιγμὲς τῶν νεκρῶν

καὶ νὰ ψελλίζει  «μὲ φῶς καὶ μὲ θάνατον»



Η ΦΟΝΙΣΣΑ


ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΑ

UNCLE SILAS

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ 1

ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ 3

H ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ /Β

H ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ /Γ

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΕΚΑΒΗΣ

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΓΑΜΟ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ

Tante Zita (Ελληνικοί Υπότιτλοι)