Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

ἄτιτλον

ἔγειρες χτὲς
 καὶ ψέλλισες στὸ ἀφτί μου
ἕνα τίτλο

 Σοῦ εἶπα: "Τὸν ξέρω"
ἀλλὰ δὲν ἔχω ὑπότιτλο
κι ἔτσι βουβὸς 
μέσ' στὴ σιωπὴ πῶς νὰ μιλήσω;

Μοῦ εἶπες τὸν ὑπότιτλο
φτερούγισα μέσ' στῆς ἀράχνης τὸν ἰστὸ
νὰ τὸν ἁρπάξω
γιὰ νὰ μὴ χάσω αὐτὸ τὸ ψέλλισμα
ποὺ ἔμοιαζε προσδοκία

Συνταίριαξα λοιπὸν
τίτλο καὶ ὑπότιτλο
παρέταξα καρέκλες στῆ σειρὰ
κι ἔστησα ἀπέναντί μου
τὴν ὀθόνη
πεδίο βολῆς αύτὴ κι ἐγὼ
κοιτιόμασταν ἀμείλικτα στὰ μάτια
κάθισα στὴν πρώτη θέση τῶν ἐπισήμων
καὶ σὲ περίμενα
νὰ κάνεις ἐνεργὸ τὸν τίτλο
μὲ τὴ φωνὴ τοῦ ὑποτίτλου σου

Μα ἐσὺ δὲν ἦρθες
κι ἀπόμεινα συλλέκτης τίτλων









 

2 σχόλια:

  1. Μετά από το πρώτα δύο ποίηματα που διάβασα μου δημιουργήθηκε η προσδοκία ότι κάθε επόμενο θα προκαλεί απόλαυση. Συγχαρητήρια που δε με διέψευσες σε κανένα. Περιμένω τα επόμενα. Από κάποια που έχει σπουδάσει την ποίηση.
    Με εκτίμηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. με τιμά ιδιαίτερα το γεγονός.
    μου δημιουργεί ευθύνες η προσδοκία
    θα τα πουμε..
    προσεχώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή