στερνός δεκαπεντασύλλαβος

μανα, γερο με γεννησες
κι αγεννητο μ' αφηνεις
μπλεχτηκε η λιγοστη ψυχη
σε αραχνενια μπαλα
και κατρακυλησε βαθια
στου Αδη τις κρυψωνες
μανα μου, οταν πεθαινες
εσάλεψεν ο πευκος
κι ολα τα κουκουναρια του
επεσαν στην αυλη μου
τα μαζεψα τα φιλησα
τα εβαλα στη γλαστρα
και γιγαντωθηκαν οι οργες
που μονο μου μ αφηνεις
κι αν ημουν μανα κηπουρος
αν ηξερα απο ξορκια
θα τα σπερνα πολυ μακρια
σε στερφους αμπελωνες
μα μονο ξερω να κεντω
στου ασπρου την τρομαρα
λογια- λογακια νεκρικα
και τα πετω στα ψαρια
και αγριευει ο βυθος
κι η νυχτα ξαγρυπναει