Χτες πίναμε καφέ με το φεγγάρι
άναψα τσιγάρο
κι εκεί που κάπνιζα αργά
το βράδι-βράδι
μου ξέφυγε απ’το στόμα
ευλύγιστο ένα σώμα
δυο χέρια ανήμπορα
κι ένα βαρύ κεφάλι
έκανα να το πιάσω
του έκλεισε το μάτι το φεγγάρι
κι εκείνο ανταποκρίθηκε στο νεύμα
και πάει , πάει
συντροφιά κακή είναι το φεγγάρι
μου έπεσε το τσιγάρο στο κενό
κι ακόμα πάει
άναψα τσιγάρο
κι εκεί που κάπνιζα αργά
το βράδι-βράδι
μου ξέφυγε απ’το στόμα
ευλύγιστο ένα σώμα
δυο χέρια ανήμπορα
κι ένα βαρύ κεφάλι
έκανα να το πιάσω
του έκλεισε το μάτι το φεγγάρι
κι εκείνο ανταποκρίθηκε στο νεύμα
και πάει , πάει
συντροφιά κακή είναι το φεγγάρι
μου έπεσε το τσιγάρο στο κενό
κι ακόμα πάει
Υπέροχο! Δύσκολος σύντροφος οι στιγμές, οι σκέψεις, σε παρατάνε για μια ασημιά ακτίνα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έλεγα ότι το φεγγάρι που πάει να βρει το σώμα γιατί τα χέρια είναι ανήμπορα (δική μου ερμηνεία) είναι τέλεια έμπνευση...
ΑπάντησηΔιαγραφή