Οι φίλοι μου ταξίδεψαν

οι λέξεις μου λιγόστεψαν

τώρα

με το κεντρί

αμείλικτο

στην επικράτεια του ήλιου

αλίμενες

οι λέξεις μου

αλυχτάνε:

..άρκος

..άλας

…αγίας

Κι η θάλασσα λιγότερη

Κι η γη μεγάλη

Εμπρός

Κι η μνήμες

Του υπεσχημένου Αύγουστου

Μισές

Στις φονικές μου εταζέρες.

Όπου αγγίζω κόβομαι

Άνω τελεία η προσμονή

Καρφώθηκε στον άνεμο

Και καρτερεί

Ένα σσίγμα

Τελικό

Για να την ξεκρεμάσει